آموزشهای اینترنتی

خیلی وقت بود که به خدا گفته بود.

هر بار خدا می گفت:از قطره تا دریا راهی ست طولانی.

راهی از رنج و عشق و صبوری.هر قطره را لیاقت دریا نیست.

قطره عبور کرد وگذشت.قطره پشت سر گذاشت.

قطره ایستاد و منجمد شد.قطره روان شد و راه افتاد.

قطره از دست داد و به آسمان رفت.و هر بار چیزی از رنج

و عشق و صبوری آموخت.

تا روزی که خدا گفت:امروز روز توست. روز دریا شدن .

خدا قطره را به دریا رساند.

قطره طعم دریا را چشید . طعم دریا شدن را. اما...

روزی قطره به خدا گفت:از دریا بزرگتر هم هست؟

خدا گفت: هست.

 قطره گفت:پس من ان را میخواهم.بزرگترین را.بی نهایت را.

 

خدا قطره را برداشت و در قلب آدم گذاشت

و گفت:این جا بی نهایت است.

آدم عاشق بود. دنبال کلمه ای می گشت تا عشق

را توی آن بریزد. اما هیچ کلمه ای توان سنگینی عشق را نداشت.

آدم همه ی عشقش را تو ی یک قطره ریخت.

قطره از قلب عاشق عبور کرد.

و وقتی قطره از چشم عاشق چکید

خدا گفت:

حالا تو بی نهایتی

زیرا که عکس من در اشک عاشق است...

نویسنده :احسان هنرمند

ارسال به